Molenwaardtocht te Kinderdijk

De Molenwaardtocht te Kinderdijk. Een mooie tocht die je langs de polders, bossen en sloten van de Alblasserwaard in Zuid-Holland voeren. En zoals de naam al het zegt: de beroemde molens van Kinderdijk mogen tijdens deze tocht niet ontbreken.

Het startpunt was in het gezellige café de Klok te Kinderdijk waar we onszelf trakteerden op een heerlijk kopje koffie of thee. Daarna begon de tocht van 20 kilometer.

In Kinderdijk kregen we een eerste blik over de beroemde molens. Statig staan ze in het Hollandse landschap.

 

 

Onze tocht ging verder via Park Huis te Kinderdijk naar Alblasserdam.

 



 

In Alblasserdam kwamen we langs het Lammetjeswiel.

Het meertje ontstond ooit door een dijkdoorbraak. Door de kracht van het water ontstond er achter de dijk een diep gat dat zich met water vulde. Het was te duur om het gat te dichten. Daarom werd besloten een dijk om het gat heen te bouwen, waardoor er nu gezwommen kan worden.

 



 

 

In een leuk cafeetje langs het water op de grens van Alblasserdam en Oud-Alblas werd er gerust met een heerlijk sap en (ijs)thee.

 

 

 

 

Via Oud-Alblas naar het Alblasserbos. Het Alblasserbos is een polderbos. Het ligt tussen Oud-Alblas, Papendrecht en Wijngaarden. Het Alblasserbos is nog niet zo oud. In 1983 is het aangelegd.

 

 

 

 

Maar de Alblasserwaard kent veel polders. Na het dorpje Oud-Alblas kwamen we door veel polders.

We hadden hier ontmoetingen met een hongerige geitenfamilie.

 

 

 

Een schaap die rustig van de zomerzon lag te genieten.

 

 

 

In de sloot kreeg de kinderen van een zwanenfamilie zwemles.

 

 

En futen die genoten het water.

 







 

 

Natuurlijk mochten de molens van Kinderdijk niet ontbreken.

 

 

 

 

In het water werd nog een wiegje gevonden.

 

 

 

In dit wiegje werd in 1421 een baby gevonden. Dit verhaal zou de reden zijn hoe Kinderdijk aan zijn naam kwam.

Het was ten tijde van de St. Elisabethsvloed dat het gebeurde. Wild sloegen de golven over het lage land en overal werden de dijken weggevaagd alsof het papier was. Menschen en vee verdronken jammerlijk. Ach en wee geroep vervulde het land.
Maar wat geeft de zee om geweeklaag? Het water golft door de dijkbreuken en al wat het op zijn weg tegenkomt sleurt het mee. Werden er bij Dordrecht niet 72 dorpen verzwolgen! Veranderde het vruchtbare land niet in een uitgestrekte watervlakte! En liep het niet zoo dat daar waar eens leven en bedrijvigheid heerschte niets anders overbleef dan de Biesbosch met al zijn slaken en slenken, kreken en zeearmen?
Zeker, zoo is het gegaan in de dagen van de St. Elisabethsvloed. Niets bleef er over van de 72 bloeiende dorpen. Huizen en kerken, menschen en vee, alles werd door de zee verzwolgen.
Maar één wonder is er toen geschied. Eén menschenleven is toen althans gespaard gebleven. Zoo ver men zien kon golfde het water. Onafzienbaar ver rolden de golven. Alles wat er eens leefde lag er onder bedolven maar zie, wat kwam daar aandrijven? Die stip daar, dat ding dat zoo schommelde? Was het een wieg? Zeker, het was een wieg en een klein rozig kindje lag er in. Het zoog op zijn duimpje en zijn blauwe kijkers blikten onschuldig op naar de grijze hemel. Hoe kwam het dat de wieg niet kantelde? Hoe kon het gebeuren dat de golven er niet overheen spoelden? Dat kwam door de poes die op de kap heen en weer sprong en het zonderlinge vaartuigje in evenwicht hield.
Vanwaar kwam de wieg en wat is er van het kindje geworden? Niemand kan het zeggen maar de plaats waar de wieg aan land kwam heet nog heden ten dage de Kinderdijk.

 

 

Via de molens gingen we weer terug naar ons startpunt in Kinderdijk waar we nagenoten met een heerlijk glaasje wijn, bier of sap. Het was een prachtige tocht.