Op een zeer koude winterdag met een snijdende wind en een prachtige uitbundige schijnende zon was het een Regio wandeldag rondom Zoersel in België. Dus hup, de wandelschoenen aan, sjaal mee, wanten aan, muts op en een dikke jas aan. Alles om je tegen de kou te beschermen.
Deze tocht ging langs de Abdij van Westmalle.
Deze abdij voorziet zich in het onderhoud van haar leden door verschillende activiteiten: een boerderij, een kaasmakerij, een bierbrouwerij en het ontvangen van gasten.
De boerderij, de
brouwerij en de kaasmakerij dienen vooral om de monniken te kunnen voorzien in
hun eigen onderhoud.
Het bier dat hier gebrouwen wordt is dan ook alom bekend.
Zelf heb ik de voorkeur voor de kaas die ik al eens heb mogen proeven.
De 20 kilometer voer niet langs de Abdij van Onze-Lieve-Vrouwen van Nazareth, al was hun kerktoren in de verte wel te zien. Maar toch even een kort stukje over deze orde van Trappistinnen. Hun voornaamste bezigheden zijn het maken van liturgische gewaden, vlaggen, afwasmiddel, zeep, badschuim, shampoo en natuurlijke toiletzepen.
De
oorspronkelijke abdij Onze-Lieve-Vrouw van Nazareth was gevestigd in Lier. In
1797, tijdens de Franse Revolutie, werd de abdij opgeheven en verkocht. Alleen
de toegangspoort en de schuur bleven bewaard. In 1946 startten de
ontginningswerken voor een nieuwe abdij op de Brechtse Heide. Op 25 juni 1950
trokken dertien zusters van de abdij van Soleilmont bij Charleroi zich
definitief terug achter de nieuwe abdijmuren. Op 25 juni 1986 kreeg de abdij de
officiële erkenning dat ‘de abdij in Brecht de voortzetting is van het oude
Nazareth in Lier’.
Het gebied rond Zoersel is erg bosrijk en er is dan ook weer veel bos gezien. De tocht ging door het Zoerselbos. Het Zoerselbos is een 400 ha groot natuur- en bosgebied bij Zoersel en Halle. Een bos met vennen, waterpartijen en beken.
De normaal wat zanderige, zachte en soms modderige paden waren nu hard en vol ijs.
Maar in het bos was wel een prachtig plaatje met een bevroren waterpartij dat prachtig zilverig glansde in het winterzonnetje.
Toch liet de vogels in de omgeving zich niet ontmoedigen en zij floten dan ook weer hun vrolijkste lied. Ze hopen dat het vlug lente wordt. Ik heb ze maar niet verteld dat er eerst nog een Siberische kou komt met temperaturen tot -15.
Oh ja. Als je in de zon fotografeert, kun je heel aparte foto's krijgen.
Het laatste gedeelte van de tocht voerde ons langs een villawijk. Hier waren prachtige en schattige huizen te zien. Soms verscholen achter de bomen of uitkijkend op het bos.
Voor de rest nog dingen gezien die voor deze streek van België erg kenmerkend zijn.
Het was een prachtige, maar een koude tocht. (En met zegt dat de kou nog erger wordt.)
Tekst: Mathilde de Wit
Foto's: Helene, Tineke en Ton
Bronnen:
