Ik gaf mijn rugzak de hele tijd de schuld dat ik aan het einde van de tocht wat rugpijn had en een zwaar gevoel. Ja, dacht ik bij mijzelf: Dat heb je ervan als je met een te grote rugzak gaat wandelen. Maar nu weet ik wel beter. Ik heb tijdens deze wandeltocht last gehad van een ware plaaggeest. Zijn naam is Blauwe Gerrit. Een plaaggeest die het leuk vind om bij iemand op de schouder te springen en dan onderweg steeds zwaarder te worden. Geen wonder dat ik bij de zandgronden steeds moeilijker vooruitkwam en bij de modder bijna uitgleed. Blauwe Gerrit, waarom moest je nu net mij uitkiezen?
De tocht bracht ons midden in de bossen, heiden en vennen van de Veluwe. En het bracht mij bij een ware plaaggeest.
Onze tocht begon bij het vakantiepark Landal Rabbit Hill. Dit vakantiepark ligt midden in de Veluwe en nodigt daarom dus uit tot mooie wandelingen in dit prachtige natuurgebied.
Een stukje geschiedenis. (Nee Gerrit, even niet over jou.)
De Veluwe is een groot natuurgebied van 1000km2 in Gelderland. Grote delen van de Veluwe bestaan uit Stuwwallen die in de voorlaatste IJstijd zijn ontstaan.
In de laatste ijstijd kwamen de gletsjers niet tot aan Nederland. De bodem was echter wel permanent bevroren, het zogenaamde permafrost. Door de harde winden werden lagen dekzand afgezet. Door de aanwezig van de permafrost kon in het voorjaar het water niet goed weg en begon zich te concentreren in de sneeuwsmeltdalen. Later, het klimaat werd weer warmer, raakte de Veluwe bebost. In de Middeleeuwen vond er echter grootschalige ontbossing plaats dat ervoor zorgde dat de wind vrij spel kreeg op de arme zandgronden. Er ontstonden grote zandverstuivingen en er werden stuifduinen gevormd. Het bos wat er nu is, is aangeplant ten behoeve van de houtproductie.
De Veluwe bestaat tegenwoordig uit loofbos en naaldbos. Er zijn nog steeds grote zandverstuivingen en heidevelden. Daarnaast lopen er tientallen beken door de Veluwe. Sommige zijn gegraven (de Sprengen) en andere hebben een natuurlijke oorsprong zoals bijvoorbeeld de Zilverbeek.
De herfst is nu echt in de Veluwe doorgedrongen. Prachtige herfstkleuren (waarbij het soms leek alsof je tussen gouden bomen liep), paden bedekt onder herfstbladeren (die kraken onder je schoenen), de vele paddenstoelen (nee, geen kabouter gezien) en de pittige herfstlucht.
(En een rugzak die echt te zwaar is. Het lijkt wel of er iemand op mijn schouder zit.)
Het bos werd afgewisseld door vennen. Vennen zijn een stukje ondiep water dat voorkomt op zandgronden. (Zucht, wat is het toch zwaar op mijn schouder)
Maar ook de heide mocht niet ontbreken. (Ondertussen werden mijn voeten steeds zwaarder en ik struikelde regelmatig over mijn eigen voeten). Over de heiden gaan trouwens ook vreemde verhalen. Men zou fluisteren over witte wieven die hier zouden ronddwalen. Soms doen ze goed, soms doen ze kwaad. Gelukkig kwamen wij geen Witte Wieven tegen. Ik had al genoeg last van een andere zware last. Het begon echter een beetje te regenen. (Al hebben we nog geluk gehad, de stortregens begonnen pas toen wij allang weer binnen waren.) De paden veranderden langzaam in modder en ik gleed meerdere keren bijna uit.
Voor iedereen die van bos een mooie boswandeling houdt, is deze tocht een echte aanrader.
Gelukkig sprong Blauwe Gerrit op het laatst van mijn schouder af. Ik dacht zelfs heel even dat ik iets blauws zag. Enne: het leek zelfs alsof hij even zwaaide. Ik ben maar wat verward binnen een kop warme koffie gaan drinken.
Tekst: Mathilde de Wit
Foto's Mathilde de Wit en Helene
Bronnen:
Sagen legenden
https://hetbestevandeveluwe.nl/blog/veluwse-mythes-sagen-blauwe-gerrit-de-witte-wieven/
https://nl.wikipedia.org/wiki/Blauwe_Gerrit
https://nl.wikipedia.org/wiki/Witte_wieven
Over de Veluwe
https://nl.wikipedia.org/wiki/Veluwe
Landal Greenparks Rabbit Hill
https://www.landal.nl/parken/rabbit-hill
Geen opmerkingen:
Een reactie posten