De Paapse Trippelaar: Molenwaardtocht WSV Kinderdijk 2017

Gewapend met mijn fotocamera en mijn nieuwe reisdagboek, begon ik deze tocht van 40 kilometer langs het werelderfgoed van Kinderdijk. Ondanks dat ik deze molens al vaak heb gezien, blijft het een prachtig gezicht.

Tijdens deze tocht heb ik delen van de Alblasserwaard gezien, waar ik normaal gesproken niet zoveel kom.

Daarnaast heb ik de ruzie tussen een haan en een vogel meegemaakt die er niet over eens waren wie nu het meeste geluid kon maken.

Een stel ganzen die neergestreken waren in een weiland voor wat welverdiende rust, vroegen zich af wat al die mensen deden.

'Gak, gak, gak, gak. Wandelen? Voor je plezier 40 kilometer ? Die mensen zijn ook gek!'

'Wij leggen ook vele kilometers af. Maar dus echt niet voor ons plezier!'

'Nee, dat kennen wij niet. De Vliegtocht van Nijmegen.'

Gekke lui die mensen!'

Dan waren er nog een vogel en een haan die kukelden en kwetterden om te kijken wie het meeste geluid kon maken.

'Twiet, twiet, twiet!'

'Kukelu!'

Twiet, twiet, twiet, twiet!'

Kukelu!'

'TWIET, TWIET, TWIET, TWIET, TWIET!'

'KUKELU!'

Ik kon helaas niet blijven om te kijken wie er uiteindelijk won, had op dat moment nog veel kilometers af te leggen.

Als hij had kunnen brullen, had ik wel geweten wie er gewonnen had.

Het Alblasserbos is een polderbos. Het ligt tussen Oud-Alblas, Papendrecht en Wijngaarden. Het bos is nog niet zo oud, in 1983 is het aangelegd.

Natuurlijk ontbraken de molens van Kinderdijk dit keer ook niet.

De molens van Kinderdijk betreffen negentien molens in het noordwesten van de Alblasserwaard. Naast de molens is het hier ook altijd leuk om te horen welke talen er gesproken worden, veel toeristen bezoeken de molens.

Ik heb Japans en Engels gehoord.

Maar gezien de kentekenplaten van de auto's bij de parkeerplaats bleken er ook Duitsers en Polen de molens te bezoeken.

Maar wanneer je goed kijkt, kun je ook dit geheimzinnige rieten mandje vinden. Dit mandje is de sleutel hoe Kinderdijk toch aan zijn naam komt.

Op de naamdag van de Heilige Elisabeth, in het jaar onzes Heren 1421, deden hoog water en een zware noordwesterstorm een woedende aanval op de dijk, die op de zwakste plekken al gauw bezweek. Bij deze St. Elisabethsvloed ging het rijke gebied verloren, dorpen werden weggevaagd en tientallen mensen de golven ingesleurd; alleen Dordrecht, liggend op een eilandje, bleef gespaard.

In een van die troosteloze nachten na de ramp, toen de zee zich voldaan had teruggetrokken, en de weinige overlevenden probeerden nog iets te kunnen redden, is de legende geboren... De doodvermoeide mannen die zich een ogenblik rust gunden om een slok van het karige drinkwater te nemen, zagen voor hun uitgebluste ogen iets over de golven komen aandrijven. Het was een wieg, met daarin een rustig slapende baby, in evenwicht gehouden door een kat, die van de ene kant naar de andere sprong. Het kind, een meisje, werd voorzichtig naar de oever gehaald en naar Dordrecht gebracht, waar ze door een onbekend gebleven familie liefderijk werd opgenomen. Het kreeg de naam Beatrijs, wat 'de gelukkige' betekent, omdat ze in die rampzalige tijd een symbool werd van het leven, dat altijd weer sterker blijkt te zijn en omdat ze hoop en geluk bracht in bedroefde harten.

Niemand wist waar het kleine meisje vandaan kwam, haar enige bezit bestond uit een bloedkoralen ketting met een gouden kruis. Later werd ze de stammoeder van een deftig Dordts geslacht.

Ter herinnering aan die wonderlijke redding heet de dijk van die dag af 'Kinderdijk'

Het was weer een prachtige wandeling, georganiseerd door WSV Kinderdijk.

Foto's

Mathilde de Wit

Tekst:

Mathilde de Wit

Bronnen:

https://www.kinderdijk.nl/

https://nl.wikipedia.org/wiki/Kinderdijkse_molens

http://www.beleven.org/verhaal/hoe_kinderdijk_aan_zijn_naam_komt

Meer weten over WSV Kinderdijk?

http://www.wsvkinderdijk.nl/

Ik train dit jaar voor de Vierdaagse van Nijmegen en loop ook voor een goed doel.