De Paapse Trippelaar: maart 2019

Langzaam laat de zon zicht achter de wolken zien. De vogels fluiten hun hoogste lied en langzaam begint de natuur weer te ontwaken uit zijn korte winterslaap. Het is weer tijd om een wandeling te maken. Zo’n 25 kilometer door het polderlandschap, graskades en lange, lange, lange landbouwwegen van de Lopikerwaard.

Het was echt genieten met het prachtige zonnetje. De vogels floten hun hoogste lied en overal waren jonge dieren te zien. Ook de volwassenen hadden plezier in deze prachtige lentedag. Een konijn kon het zonnen niet laten.

Deze zwaan geniet van het zonnetje en maakt bouwplannen voor zijn nest.

Echter was er ook paniek in de tent. Een bezorgde moederschaap was één van haar lammeren kwijt, die nog even bij de waterkant wilde blijven. En maar blaten, totdat de boer dit ongehoorzame lam maar weer vlug bij mama bracht. Ik heb een schaap nog nooit zo hard zien draven, met de twee andere lammeren achter zich aan. Blij dat ze was toen haar verloren kleintje weer terecht was.

De tocht bracht mij bij de Bonrepas-molen, deze wipwatermolen dateert uit 1600 en was bestemd voor het bemalen van de polders Noord-Zevender en Bonrepas. De buurtschap Bonrepas (Boenderpas in de volksmond) telde in 1840 12 huizen met 80 inwoners. Tegenwoordig heeft Bonrepas ongeveer 30 huizen met ongeveer 75 inwoners.

Duidelijk is het oude ontginningspatroon van de polder te zien: langgerekte kavels, verdeeld door sloten die haaks op de rivier staan. Een slangenlandschap wordt het genoemd. De ontginning van de moerassige gebieden begon in de 11^e eeuw vanaf de hoger gelegen oeverwallen. Op de kop van het perceel kwam een woning te staan; zo ontstond de kenmerkende lintbebouwing.

Ik liep ook nog een heel stuk langs de Lek. Rond het begin van onze jaartelling werd de Lek een actievere rivier als zijtak van de Rijn. Dit leidde tot het langzaam dichtslibben van de Kromme Rijn; maar pas in de 12^e eeuw werd de Lek definitief de hoofdstroom van de Rijn door het afdammen van de oorspronkelijke Rijnloop bij Wijk bij Duurstede. Hier was ook een stukje oude muur te zien. Nog steeds geen idee waarvan het was, maar ik durf te wedden dat het midden in de nacht behoorlijk kan spoken.